(1)
وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْاْ مَاذَآ أَنزَلَ رَبُّکُمْ قَالُواْ خَیْراً لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَهٌ وَلَدَارُ الْأَخِرَهِ خَیْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ
وبه پرهیزکاران گفته شد: پروردگارتان چه نازل کرده است؟ گویند: خیر (نازل کرده است) برای کسانی که نیکی کرده اند در این دنیا نیکی است و قطعاً سرای آخرت بهتر است و چه نیکوست سرای پرهیزکاران.
در آغاز اسلام، آنانکه وارد مکّه می شدند و نام قرآن و پیامبر را شنیده بودند، در برخورد با افراد مختلف، از آنها می پرسیدند: «ماذا انزل ربّکم» خدایتان چه نازل کرده است؟ در پاسخ به این افراد مشرکان می گفتند: «اساطیر الاولین» و مؤمنان می گفتند: «خیراً» آنچه را مایه خیر و سعادت است نازل فرموده است.
آنکه در دعا از خدا حسنه می خواهد، «ربّنا اتنا فی الدنیا حسنه» باید خود اهل احسان باشد، زیرا «للّذین احسنوا فی هذه الدنیا حسنه»
ص:273
1- 1777. ذیل آیه 30 سوره نحل.
دو تابلوی زیبا و روشن (مقایسه آیات 23 تا 28 و 30 تا32 همین سوره)
«مستکبرین» «متقین»
قضاوت:
«اذا قیل لهم ماذا انزل ربّکم قالوا اساطیر الاولین»
«و قیل الّذین اتّقوا ماذا انزل ربّکم قالوا خیراً»
نتیجه دنیوی:
«فاتی اللَّه بنیانهم من القواعد»
«للّذین احسنوافی هذه الدنیا حسنه»
کیفر اخروی:
«ثمّ یوم القیمه نخزیهم ... فادخلوا ابواب جهنم»
«و لدار الاخره خیر ...جنات عدن یدخلونها»
هنگام مرگ:
«تتوفاهم الملائکه ظالمی انفسهم»
«الّذین تتوفاهم الملائکه طیبین»