|
|
302 وَ قَالَ عليه السلام لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِهِ
|
|
|
ضرورت اطمينان به وعده هاى الهى
(اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: ايمان بنده اى درست
|
|
|
302- امام عليه السّلام (در باره توكّل بخدا) فرموده است 1- راست نيست ايمان و گرويدن بنده تا اطمينانش بآنچه در دست (توانائى) خداوند سبحان است بيشتر باشد بآنچه در دست خويش دارد (اعتمادش در روزى و بهره خود بعطاء و بخشش خدا بيشتر باشد از اعتماد بمال و دارائى كه در دست دارد چون آنچه در دست دارد ممكن است از بين برود و آنچه نزد خدا است هميشه باقى و برقرار است).
( . ترجمه وشرح نهج البلاغه(فیض الاسلام)، ج 6 ، صفحه ی 1234)
|
|
|
310 [و فرمود:] ايمان بنده راست نباشد، جز آن گاه كه اعتماد او بدانچه در دست خداست بيش از اعتماد وى بدانچه در دست خود اوست بود.
( . ترجمه نهج البلاغه شهیدی، ص 416)
|
|
|
294- و قال عليه السّلام:
لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ- حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ- أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِهِ
المعنى
صدق الايمان بالشي ء يقينه و كماله. و من كماله حسن الرجاء للّه و التوكّل عليه حتّى يكون أوثق بما في يد اللّه منه بما في يده. و ذلك لتيقّن وصول رزقه من اللّه و جزمه بذلك الاقوى من جزمه و وثوقه بما في يده لجواز تلفه و عدم ثباته. و هى مرتبة عالية من مراتب التوكّل.
( . شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5، ص 398)
|
|
|
294- امام (ع) فرمود:
لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ- حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ- أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِهِ
ترجمه
«ايمان بنده اى درست نيست تا به آنچه در نزد پروردگار است، مطمئنتر باشد از آنچه در دست خود دارد».
شرح
درستى ايمان و اعتقاد به چيزى همان يقين نسبت به آن چيز و كمال يقين است. و از نشانه هاى كمال يقين خوشبينى به خدا و توكّل بر اوست به حدّى كه بر آنچه نزد خداست مطمئنتر باشد تا بر آنچه كه نزد اوست. از آن رو كه ايمان و اعتقاد او به رسيدن روزى از جانب خدا و اطمينان به آن، بيشتر است از قطع و اطمينان او به آنچه در دست خودش مى باشد چون اين در معرض تلف و ناپايدار است. و اين حالت مرتبه عالى از مراتب توكّل است.
( . ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5، ص 675)
|
|
|
310- لا يصدق إيمان عبد حتّى يكون بما في يد اللّه أوثق منه بما في يده.
المعنى
قال الشارحون: المراد بأوثق الوثوق بالرزق من اللّه. و قال الشيخ محمد عبده: المراد به الوثوق بثواب اللّه على عمل الخيرات. و نحن مع هذا الشيخ لقول الإمام: «لا يصدق إيمان» فإن التصديق بيوم الحساب و الوثوق بالجزاء فيه هو أصل الأصول في الإيمان، و بدونه لا إيمان بحق، و سبق منا القول: ان الإيمان باللّه وحده دون الإيمان باليوم الآخر- لا يجدي نفعا.
( . فی ضلال نهج البلاغه، ج 4، ص 401 و 402)
|
|
|
247- لا يصدق إيمان عبد، حتّى يكون بما في يد اللّه [سبحانه ] أوثق منه بما في يده.«» هذا كلام في التوكّل.
قال بعض العلماء: لا يشغلك المضمون لك من الرزق عن المفروض عليك من العمل، فتضيّع أمر آخرتك، و لا تنال من الدّنيا إلّا ما كتب اللّه لك.«»
( . شرح حکم نهج البلاغه، ص197)
|
|
|
(299) و قال عليه السّلام: لا يصدق إيمان عبد حتّى يكون بما في يد اللَّه سبحانه أوثق منه بما في يده.
المعنى
الايمان هو الاعتقاد الجازم باللّه بماله من صفات الكمال، و بما وعد به عباده على كلّ حال، و من أوثق وعوده ضمانته لرزق عباده و تعهّده باعطاء عوض ما أنفق في سبيله، و قد قبله قرضا في آيات من كتابه بأضعاف مضاعفة فضنّ العبد بالانفاق خصوصا الواجب منه و إمساكه بما في يده قلّة توكّل و اعتماد على ما فى يد اللَّه، و كونه أوثق بما في يده ممّا هو في يد اللَّه تعالى، مع أنّ ما في يده معرض للتلف و الهلاك و ما في يد اللَّه مصون من كلّ آفة.
الترجمة
فرمود: ايمان بنده درست نباشد تا بدانچه در دست خدا است اعتماد بيشتر داشته باشد از آنچه در دست خود اوست.
- گر نباشد بنده اى را اعتماد بر رسيد رزق از ربّ العباد
- بيشتر از آنچه در دستش بودمتصف بر صدق ايمان كى شود
( . منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج 21، ص 398)
|
|
|
(346) و قال (- ع- ) لا يصدق ايمان عبد حتّى يكون بما فى يد اللّه اوثق منه بما فى يده يعنى و گفت (- ع- ) كه راست نمى شود ايمان داشتن بنده تا اين كه باشد وثوق و اعتماد دارنده تر بآن چيزى كه در دست خدا است از آن چيزى كه در دست او است يعنى اعتمادش بكرم خداء قادر بيشتر باشد از اعتمادش بمال و دولتى كه در دست تصرّف او است زيرا كه اين جائز الزّوالست و ان ممتنع الزّوال
( . شرح نهج البلاغه نواب لاهیجی، ص 320)
|
|
|
316: لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ- حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ- أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِهِ هذا كلام في التوكل و قد سبق القول فيه- و قال بعض العلماء- لا يشغلك المضمون لك من الرزق- عن المفروض عليك من العمل- فتضيع أمر آخرتك- و لا تنال من الدنيا إلا ما كتب الله لك- . و قال يحيى بن معاذ في جود العبد- الرزق عن غير طلب- دلالة على أن الرزق مأمور بطلب العبد- . و قال بعضهم متى رضيت بالله وكيلا- وجدت إلى كل خير سبيلا
( . شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید) ج 19، ص 216)
|
|
|
[301] و قال عليه السّلام:
لا يصدق ايمان عبد حتّى يكون بما فى يد اللّه سبحانه أوثق منه بما فى يده.
ترجمه
ايمان بنده درست و كامل نيست جز آن موقع كه اطمينانش به آن چه در دست خدا است بيشتر باشد تا آنچه در دست خودش ميباشد (چون آنچه در دست خدا است باقى و آنچه در دست بنده است در معرض فنا است).
نظم
- بود ايمان شخص آن گاه محكمكه هر چه دارد از دينار و درهم
- چنان داند كه آنها را نداردبدارائى ايزد دل سپارد
- فراوان گر چه دارد زرّ و گوهربگنج حق دلش باشد قويتر
- كه مالش نيستى را در تلاقى استولى گنج خدا همواره باقى است
- شود بر بندگان هر چه مخارج يكى درهم ز مالش نيست خارج
( . شرح نهج البلاغه منظوم، ج 10، صفحه ی 86 و 87)
|