1- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: أَتَى رَجُلٌ فَشَكَا إِلَيْهِ قَالَ أَخْرَجَتْنَا الْجِنُّ مِنْ مَنَازِلِنَا يَعْنِي عُمَّارَ مَنَازِلِهِمْ فَقَالَ اجْعَلُوا سُقُوفَ بُيُوتِكُمْ سَبْعَةَ أَذْرُعٍ وَ اجْعَلُوا الْحَمَامَ فِي أَكْنَافِ الدَّارِ قَالَ الرَّجُلُ فَفَعَلْنَا فَمَا رَأَيْنَا شَيْئاً نَكْرَهُهُ.[1]
مردی نزد امام باقر علیه السّلام آمد و شكايت كرد كه جنیان ما را از منزل‌هامان بيرون كرده‌اند. آن حضرت فرمود: بلندى سقف خانه‌هاى خود را هفت ذراع بگيريد و كبوتر در كناره‌هاى خانه نگه داريد. آن مرد گفت: چنين كرديم و ديگر چیز بدی، نديديم.
2- مكارم الأخلاق عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: رَأَيْتُ حَمَاماً خَرَجَ مِنْ تَحْتِ سَرِيرِهِ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أُهْدِي لَكَ طُيُوراً عِنْدَنَا بُلْقاً تُقَرْقِرُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع تِلْكَ مُسُوخٌ مِنَ الطَّيْرِ إِذَا كُنْتَ مُتَّخِذاً فَاتَّخِذْ مِثْلَ هَذِهِ فَإِنَّهَا بَقِيَّةُ حَمَامِ إِسْمَاعِيلَ. [2]
راوی گوید: یک بار ديدم كبوترى از زير تخت امام صادق علیه السلام به درآمد. گفتم: قربانت گردم! برايت از پرنده‌های رنگارنگی که صدا می کنند هديه آوريم؟ آن حضرت فرمود: آنها پرنده‌هاى مسخ شده‌اند، اگر خواهى پرنده داشته باشى، مانند همين را بگير كه از نژاد كبوتران اسماعيل هستند.
3- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ مَنْ لَا يَحْضُرُهُ الْفَقِيهُ شَكَا رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ ص الْوَحْشَةَ فَأَمَرَهُ بِاتِّخَاذِ زَوْجِ حَمَامٍ. [3]
مردى به پيغمبر صلی الله علیه و آله از هراس شكايت كرد؛ حضرت به او فرمود: يك جفت كبوتر بر گير.
4- مكارم الأخلاق وَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع إِنَّ حَفِيفَ أَجْنِحَةِ الْحَمَامِ لَيَطْرُدُ الشَّيْطَانَ. [4]
امير مؤمنان علیه السّلام فرمود: آواز بال‌هاى كبوتران، شيطان را براند.
5- مكارم الأخلاق وَ قَالَ ع اتَّقُوا اللَّهَ فِيمَا خَوَّلَكُمْ وَ فِي الْعُجْمِ مِنْ أَمْوَالِكُمْ فَقِيلَ مَا الْعُجْمُ مِنْ أَمْوَالِنَا قَالَ الشَّاةُ وَ الْهِرُّ وَ الْحَمَامُ وَ أَشْبَاهُ ذَلِكَ. [5]
امير مؤمنان علیه السّلام فرمود: تقواى خدا را درباره آنچه که به شماها داده و نیز درباره اموال زبان بسته خود رعايت كنيد. گفته شد: اموال زبان بسته ما كدامند؟ فرمود: گوسفند، گربه، كبوتر و مانند اینها.
6- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يَكُونُ فِي مَنْزِلِهِ عَنْزٌ حَلُوبٌ إِلَّا قُدِّسَ أَهْلُ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ وَ بُورِكَ عَلَيْهِمْ فَإِنْ كَانَتِ اثْنَتَيْنِ قُدِّسُوا كُلَّ يَوْمٍ مَرَّتَيْنِ فَقَالَ رَجُلٌ كَيْفَ يُقَدَّسُونَ قَالَ يُقَالُ لَهُمْ بُورِكَ عَلَيْكُمْ وَ طِبْتُمْ مَا طَابَ إِدَامُكُمْ. [6]
امام صادق علیه السّلام فرمود: مؤمنى نباشد كه در منزلش يك بز شيرده باشد، جز آنكه اهل آن منزل تقديس شوند و برکت داده شوند و اگر دو بز باشد، هر روزى دو بار تقديس شوند. مردى پرسید: چگونه تقديس شوند؟ فرمود: به آنها گويند: بركت بر شما و خوش باشيد تا زمانی که خورشت شما خوب است! (يعنى شير بزها).
7- مكارم الأخلاق وَ عَنْهُ ع قَالَ: إِنَّ امْرَأَةً عُذِّبَتْ فِي هِرَّةٍ رَبَطَتْهَا حَتَّى مَاتَتْ عَطَشاً. [7]
امام صادق علیه السّلام فرمود: زنى به خاطر این که ماده گربه‌اى را بست تا از تشنگى مُرد، عذاب شد.
8- مكارم الأخلاق قَالَ النَّبِيُّ ص لَا تَمْنَعُوا الْخَطَاطِيفَ أَنْ تَسْكُنَ فِي بُيُوتِكُمْ وَ قَالَ ع لَا تَطْرُقُوا الطَّيْرَ فِي أَوْكَارِهَا فَإِنَّ اللَّيْلَ أَمَانٌ لَهَا وَ ذَلِكَ لِمَا جَعَلَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ مِنَ الرَّحْمَةِ. [8]
پيغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: جلوگير پرستوها نشويد كه در خانه‌هاتان لانه كنند. و فرمود: شبانه به لانه‌هاى پرندگان دست نزنيد كه شب برایشان امان است، چرا كه خدا در آن رحمت مقرر داشته است.
9- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ طِبِّ الْأَئِمَّةِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اتَّخَذُوا فِي بُيُوتِكُمْ الدَّوَاجِنَ يَتَشَاغَلُ بِهَا الشَّيْطَانُ عَنْ صِبْيَانِكُمْ. [9]
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: حيوانات اهلى در خانه‌هاتان داشته باشيد كه شيطان‌ها بدانها سرگرم شوند و از كودكان كناره گیرند.
10- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَحَبَّ الْحَمَامَ. [10]
امام باقر علیه السّلام فرمود: هر كه ما خانواده را دوست دارد، كبوتر را دوست دارد.
11- مكارم الأخلاق قَالَ أَبُو الْحَسَنِ ع لَا يَنْبَغِي أَنْ يَخْلُوَ بَيْتُ أَحَدِكُمْ مِنْ ثَلَاثَةٍ وَ هُنَّ عُمَّارُ الْبَيْتِ الْهِرِّ وَ الْحَمَامِ وَ الدِّيكِ فَإِنْ كَانَ مَعَ الدِّيكِ أَنِيسَةٌ وَ إِلَّا فَلَا بَأْسٌ لِمَنْ لَا يَقْدِرُهَا. [11]
امام کاظم علیه السّلام فرمود: نشايد كه خانه هر يك از شماها از سه چيز تهى باشد كه آنها آباد كننده خانه باشند: گربه، كبوتر و خروس، و اگر با خروس مرغى هم باشد چه بهتر، وگرنه باكى نيست بر كسى كه نمی تواند.
12- مكارم الأخلاق رَوَى الْجَعْفَرِيُّ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع فِي بَيْتِهِ زَوْجُ حَمَامٍ أَمَّا الذَّكَرُ فَأَخْضَرُ وَ أَمَّا الْأُنْثَى فَسَوْدَاءُ وَ رَأَيْتُهُ ع يَفُتُّ لَهُمَا الْخُبْزَ وَ يَقُولُ يَتَحَرَّكَانِ مِنَ اللَّيْلِ فَيُؤْنِسَانِ وَ مَا مِنِ انْتِفَاضَةٍ يَنْتَفِضَانِهَا مِنَ اللَّيْلِ إِلَّا اتَّقَى مَنْ دَخَلَ الْبَيْتَ مِنْ عَرَمَةِ الْأَرْضِ.[12]
راوی گوید: در خانه امام کاظم علیه السّلام يك جفت كبوتر ديدم كه نر آن سبز بود و ماده آن سياه. و ديدم كه آن حضرت به دست خود برایشان نان خرد مي كرد و مي فرمود: شبانه حرکت مي كنند و انس می گیرند، و هر بالى که در شب بزنند، باعث بیرون راندن جنبندگانی است که داخل خانه شوند. [با توجه به روایات دیگر ظاهرا منظور از این جنبندگان، جنیان هستند.]
13- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: لَيْسَ مِنْ بَيْتِ نَبِيٍّ إِلَّا وَ فِيهِ حَمَامٌ لِأَنَّ سُفَهَاءَ الْجِنِّ يَعْبَثُونَ بِصِبْيَانِ الْبَيْتِ فَإِذَا كَانَ فِيهِ حَمَامٌ عَبَثُوا بِالْحَمَامِ وَ تَرَكُوا النَّاسَ.[13]
امام صادق علیه السّلام فرمود: خانه پيغمبرى نبوده جز آنكه در آن كبوتر بوده است، چون كه بي خردان جن با كودكان خانه بازى كنند ولی وقتی كبوتر در آن باشد، با كبوتر بازى كنند و انسان را رها كنند.